یادداشت ویژه:و حالا اف ث گواردیولا

سبک بازی بایرن مونیخ به شدت به باشگاه بارسلونا نزدیک است. باشگاهی با بال های قدرتمند و سرعتی همراه با هافبک های باهوش . به این امر پاس های فراوان بازیکنان را نیز اضافه کنید

در خارج از زمین فوتبال، دهه هشتاد برای بایرن مونیخ دوره ای همراه با آشفتگی بود،باشگاه در این سالها تعداد زیادی از پرسنلش را تغییر داده بود و از مشکلات مالی نیز رنج میبرد ، اما در داخل زمین فوتبال درخشش پل برایتنر و رومنینگه باعث شده بود که بایرن مونیخ به اف سی برایتنیگه معروف شود،این دو با درخشش در مسابقات، بایرن را در فتح دو بوندس لیگای ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ یاری کردند بایرنی ها در ادامه ی این دهه در سالهای ۱۹۸۲ و ۱۹۸۴ جام حذفی فوتبال آلمان را فتح کردند و سال ۱۹۸۵ موفق شدند بوندس‌لیگارا فتح کنند، فصل ۸۶-۱۹۸۵ برای بایرن فصل خوبی بود و آنها دوگانه فوتبال آلمان(بوندس لیگا و جام حذفی) را فتح کردند،سال ۱۹۸۷ نیز موفق شدند از قهرمانی خود در بوندس لیگا دفاع کنند
سال ۱۹۸۷ یوپ هینکس سرمربی بایرن مونیخ شد،بایرن ِ تحتِ هدایتِ یوپ هینکس پس از یک فصل ناکامی موفق شد بوندس لیگا را در دو فصل متوالی (۸۹–۱۹۸۸ و ۹۰–۱۹۸۹ )فتح کند،بایرنیها پس از فتح بوندس لیگای ۱۹۹۰ مدتی در کسب جام ناکام بودند،اما در ژانویه سال ۱۹۹۴ فرانس بکن‌باوئر سرمربی تیم شد و بایرن مونیخ را در فتح بوندس لیگای ۹۴-۱۹۹۳ رهبری کرد ، بنا بر این بایرن مونیخ پس از چهار سال ناکامی موفق به کسب جام شد...

***
همه ی این مقدمات گفته شد تا به اینجا برسیم که بایرن بر اساس چه معیاری مدیریت می شود.
به جرات می توان گفت بایرن مونیخ جزء معدود باشگاه هایی است که تمام عوامل سخت افزاری باشگاه داری را در اختیار دارد.
باشگاهی که هر ساله با ارائه ی اسناد و مدارک اقتصادی اش، فیر پلی مالی یوفا را با صداقت اعلام می کند و تراز مالی اش را پس از سال ها همچنان مثبت نگه داشته است.
باشگاهی که به ندرت به دست به خریدهای پرهزینه می زند. آخرین نمونه ی خرید پر هزینه ی بایرن پس از سال ها، خرید خاوی ماترینز با قرار دادی 40 میلیون یورویی بود که با برنامه ی یوپ هاینکس جور در می آمد.بازیکنی که توانایی بازی در بال کناری و همینطور هافبک دفاعی را دارد و نقطه ی مثبتش نسبت به باستین شوان اشتایگر، سانترهای قطری هدف داری است که می تواند به کناره های قدرتمند بایرن یعنی توماس مولر روبن و ریبری ارسال کند.پس خریدهای بایرن بر اساس هدف های کاملا مشخصی انجام می پذیرد
اما تنها انتقادی که به سیستم مدیریتی بایرن مونیخ میشود، رفاقتی بودن آن است.به اسم ها توجه کنید : کارل هاینس رومنینگه – اولی هوینس – فرانس بکن باوئر و یوپ هاینکس ، چهار پیر مرد بزرگ فوتبال آلمان که رفاقتشان به بیش از 30 سال میرسد. بزرگان مردانی که دهه ی هفتاد فوتبال اروپا و جهان را به آتش کشیدند.از شماره ی چهار آلمان با دست های چنگ زده ی حریف بر شماره اش بگیر تا آقای گل لیگ آلمان در سال 74 و 75 میلادی یعنی یوپ هاینکس بزرگ.
اصولا باید در این دایره ی رفاقتی قرار گرفت تا متوجه شد یک جای کار می لنگد. تنها یک جا !
از آخرین قهرمانی بایرن مونیخ در یک جام معتبر اروپایی 12 سال می گذرد . برای بزرگترین باشگاه آلمان که ۲2 قهرمانی بوندسلیگا و ۱۴ قهرمانی جام حذفی و 4 قهرمانی لیگ قهرمانان را یدک می کشد این امر که بیش از یک دهه از بزرگترین قهرمانی اش می گذرد امری بسیار عصبی کننده است. برای آلمانی هایی که به ندرت عصبانی می شوند و نماد خونسردی قاره ی سبز هستند. برای آلمانی هایی که با فوتبالی ماشینی در دهه ی 90 و با آرامشی خرد کننده و تمرکزی مثال زدنی تمام آرایش های خطی حریف را بر هم می زندند تا در دقیقه 90 کار را تمام کنند بسیار بد و ناگوار است که اکثر موفقیت هایش در دقیقه 90 به یاس و نا امیدی تبدیل شود. نمونه اش از دست دادن قهرمانی مقابل چلسی در ضربات پنالی و حذف تا پای فینال در جام ملت های اروپا...
نرلینگر اما اولین قدم های مثبت را در فصل پیش برای بایرن برداشت. اولین مذاکره ی پشت پرده را با پپ گواردیولا در نیویورک انجام داد . نرلینگر به دلیل سه گانه ی نایب قهرمانی برکنار شد تا ماتیاز سامر مدیر ورزشی جدید بایرن شود.مردی خوش تیپ با ظاهری کاملا آلمانی ( جدی – موهای روشن و دیکتاتور در گفتار برای موفقیت ملی ).مردی که با ایدئولوژی هایش پس از سال ها دورتموند را به یکی از بزرگان اروپا تبدیل کرده است و آکادمی این باشگاه را سر و سامان خاصی بخشیده است. این بار اما تمایل دارد تا ایده هایش را در بایرن نیز پیدا و اجرا کند تا پس از دورتموند، بایرن نیز به مسیر اصلی خود یعنی قهرمانی برگرداند.
***
خبر کوتاه بود : پپ گواردیولا موفق ترین مربی چند دهه ی اخیر اروپا با قرار دادی سه ساله از ابتدای فصل بعد سرمربی بایرن مونیخ خواهد شد.
شاید تنها این خبر می توانست رکود خبری و جذابیت فوتبال را در اروپا بکشد. بارسا در لالیگا یکه تازی می کند و بی رقیب به مانند بازی های پلی استیشن در 15 دقیقه ی ابتدایی حریفان را چهارتایی می کند و مسی بی رقیب برای چهارمین سال پیاپی برترین بازیکن جهان می شود تا شک کرد به فوتبالی که طی چهار سال هیچ پیشرفتی نداشته (!) و منچستر یونایتد با فرگی کبیر و البته پیر و سر حال مقابل خرج های من سیتی به طور قابل ملاحظه ای فاصله ایجاد کرده است و یوونتوسی که می داند چطور باید در ایتالیا قهرمان شود...
در این میان شاید حضور یک مربی فوق تراز اول در لیگ آلمان می تواند در حد میزبانی جام جهانی 2006 برای آلمان ها دارای اهمیت باشد. به واسطه ی حضور این مربی، بازیکنان تراز اولی به این لیگ کشانده خواهند شد و همین امر موجب چرخش مالی بزرگی در عرصه ی باشگاهی و اقتصادی در آلمان خواهد شد.
فوتبال آلمان پس از یک دهه ناکامی در امری بین المللی، تغییر را از بزرگترین باشگاهش شروع کرده، باشگاهی همیشه نبض موفقیت تیم های ملی نیز بوده است.
***
در مورد انتخاب پپ گواردیولا و قبول سمت مربی گری در بایرن هم می توان به راحتی نتیجه گرفت:
یک- باشگاه بایرن باشگاهی است که سخت افزارهای لازم را برای مدیریت مربی در بخش های مختلف را دارا است.
دو – بایرن مونیخ همچنان تشنه ی قهرمانی در تمام مسابقات بین المللی است و این بزرگترین دلیل انتخاب پپ برای این باشگاه است. باشگاهی که طی 13 سال از کسب عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا یک شکسته خورده ی بزرگ بوده و یک سه گانه ی تلخ را به دورتموند واگذار کردند.
سه – سبک بازی بایرن مونیخ به شدت به باشگاه بارسلونا نزدیک است. باشگاهی با بال های قدرتمند و سرعتی همراه با هافبک های باهوش . به این امر پاس های فراوان بازیکنان را نیز اضافه کنید که چنین فلسفه ای از زمان حضور لوییس فن خال پیاده شد.
در هر صورت سوال ها هنوز بی جواب هستند، چون پپ گواردیولا با کسب 14 قهرمانی " فقط " در یک باشگاه مربیگری کرده است و باید دید بر روی صندلی دیگر باشگاه بزرگی چون بایرن مونیخ می تواند قلب هواداران خونسرد ولی آتشین بایرن را نیز تسخیر کند.
آیا سه سال رویایی در انتظار بایرن خواهد بود و آیا مرکل برای فینال لیگ قهرمانان اروپا در استادیوم به جشن و پایکوبی خواهد پرداخت؟
شاید ...